Προσέχω δε σημαίνει φοβάμαι!
Προσέχω θα πει φροντίζω τον εαυτό μου και νοιάζομαι για τους συνανθρώπους μου.
Ο φόβος είναι κάτι που ρίχνει το ανοσοποιητικό. Η ανησυχία, το άγχος, η ένταση.
Η αδιαφορία όμως είναι το άλλο άκρο.
Τηρούμε τους κανόνες υγιεινής χωρίς να φοβόμαστε.
Ας φροντίσουμε όλοι το ανοσοποιητικό μας.
Ας φροντίσουμε να είμαστε ήρεμοι, να ζούμε με το λιγότερο δυνατό άγχος.
Ας φροντίσουμε να γελάμε περισσότερο και να σκεφτόμαστε θετικά.
Ας κοιτάζουμε όλα όσα έχουμε κι ας λέμε ευχαριστώ.
Ας εκμεταλλευτούμε την κατάσταση του «μείνετε σπίτι», όσοι μπορούμε, για να έρθουμε πιο κοντά με τους οικείους μας περνώντας χρόνο μαζί τους ή δίνοντας περισσότερο χρόνο στον εαυτό μας.
Ο χώρος της Ακαδημίας θα παραμείνει κλειστός το επόμενο διάστημα.
Για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε μαζί μας.
Να είμαστε όλοι καλά και να εκπέμπουμε μόνο αγάπη!!!

Ας κάνουμε σήμερα μια νέα αρχή.
Σήμερα, αυτή τη συννεφιασμένη μέρα, ας σπείρουμε την αγάπη και την αισιοδοξία!
Σήμερα ας σπείρουμε τη χαρά!

Γιατί ότι σπείρουμε αυτό θα θερίσουμε.
Περνάμε μια δύσκολη περίοδο με όλα αυτά που συμβαίνουν. Και λέω όλα αυτά γιατί αν βγούμε για λίγο μόνο από τη μία κατάσταση που μας έχει πιθανόν ρουφήξει θα δούμε ότι δεν είναι η μοναδική. Το αντίθετο, υπάρχουν πολλά δυσάρεστα που συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή.
Αποτέλεσμα:

Ψυχοπλάκωμα ... θα το πω έτσι απλά.
Ένα συμβαίνει, χίλια αναπαράγουμε.
Χάνουμε τον έλεγχο των σκέψεων και των συναισθημάτων μας καθώς απορροφούμαστε κυριολεκτικά από το όποιο άσχημο και όχι μόνο. Δυστυχώς, όχι μόνο το αφήνουμε να μας ρουφήξει και την τελευταία σταγόνα ενέργειας, αλλά το αναμεταδίδουμε κιόλας με ιλιγγιώδη ταχύτητα και το μεγενθύνουμε υπερπολλαπλάσιο.
Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το αποτέλεσμα;

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά:
1) Ακούμε ή και βλέπουμε κάτι άσχημο
2) Οι σκέψεις μας και τα συναισθήματά μας επηρεάζονται αντίστοιχα
3) Αναπαράγουμε όλο αυτό με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας. Το αναπαράγουμε φτάνοντας να το κάνουμε με μανία πολλές φορές, λες και ανταγωνιζόμαστε ποιος θα το κάνει καλύτερα ή περισσότερο. Λες και αν το αναμεταδίδουμε εμείς περισσότερο από τους άλλους θα νιώσουμε καλύτερα. Το ίδιο κάνουν όμως και άλλοι ...
4) Καταλήγουμε στο να μην ακούμε και να μην βλέπουμε τίποτε άλλο παρά μόνο μαυρίλα, μόνο το άσχημο, το δυσάρεστο, το κακό.
5) Αποδυναμωνόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αφού η ζωή μας είναι γεμάτη άγχος, φόβο, ανασφάλεια.

Φτάνουμε να ζούμε σε μόνιμη κατάσταση πανικού με αποτέλεσμα να βουλιάζουμε και να πέφτουμε σε αδράνεια.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του τρόπου που οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε τα άσχημα.

Καλά τα είπαμε τα άσχημα.
Μας αρέσει να ζούμε όμως έτσι;
Μας αρέσει να βιώνουμε την κάθε δυσκολία, μικρή ή μεγάλη, με το χειρότερο τρόπο απέναντι στον εαυτό μας και στους γύρω μας;

Διάβαζω αυτές τις μέρες διάφορετικές απόψεις για τον ιό, για τα όσα συμβαίνουν στον Έβρο και γενικότερα για όσα συμβαίνουν στη γη. Δε θα εκφράσω την προσωπική μου άποψη για το τι πιστεύω. Δε θα διαφωνήσω και δε θα συμφωνήσω με κανέναν. Ελεύθεροι είμαστε όλοι να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε.
Όμως θα ρωτήσω, άσχετα με το τι συμβαίνει πραγματικά, πόσο βοηθάει η δική μας στάση στην όλη κατάσταση;
Τι κάνει ο καθένας μας για να αλλάξει το κακό, πέραν από την αναμετάδοση ειδήσεων, αρνητικών σκέψεων και συναισθημάτων;
Τι κάνει ο καθένας μας πέραν του να θυμώνει ή και να λογομαχεί με όποιον έχει διαφορετική άποψη;

Μα στα αλήθεια πιστεύουμε πως έτσι θα περάσουν τα δύσκολα;
Αν μας αρέσει όλη αυτή η κατάσταση, για την οποία οι μόνοι υπεύθυνοι είμαστε εμείς και όχι αυτό που συμβαίνει, ας συνεχίσουμε έτσι.
Αν δεν μας αρέσει, στο χέρι μας είναι να την αλλάξουμε καθώς εμείς είμαστε οι δημιουργοί της.
Όταν συμβαίνει κάτι, έχουμε να δούμε τι θα κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κι όχι να κλαίμε για το κακό που μας βρήκε, ούτε να σπαταλάμε την ενέργειά μας σε συγκρούσεις.
Ας πιστεύουμε ο καθένας ότι θέλει αλλά ας φροντίσει επίσης ο καθένας μας να είναι καλά, να κάνει το καλύτερο που μπορεί για να αντιμετωπίσει το οτιδήποτε, σεβόμενος τόσο τον εαυτό του όσο και τους γύρω του.

Αντίδοτο σε όλα αυτά ας είναι:
1) Η υπομονή, ας σκεφτούμε ... μπόρα είναι και θα περάσει.
2) Ο σεβασμός στον εαυτό μου. Προσέχω, προστατεύομαι όχι μόνο από τον κορονοιό αλλά και από τον ιό της θλίψης, του φόβου, του θυμού.
3) Ο σεβασμός προς τους γύρω μου. Ας καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας στον πλανήτη κι ότι αν σκεφτόμαστε για το καλό των συνανθρώπων μας αυτόματα κάνουμε καλό στον εαυτό μας.
4) Ενημερωνόμαστε για όλα με μέτρο. Δε χρειάζεται να έχουμε όλη μέρα την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο ανοιχτό και να ακούμε τα ίδια και τα ίδια περιμένοντας με κομμένη την ανάσα την επόμενη άσχημη είδηση
5) Ας κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν μέσα στο σπίτι.
Ας θυμηθούμε όσα έχουμε ξεχάσει.
Ας θυμηθούμε πώς είναι να κάτσουμε και να διαβάσουμε ένα βιβλίο.
Ας θυμηθούμε πώς είναι να μείνουμε λίγο με τον εαυτό μας, χαρίζοντάς του λίγες στιγμές χαλάρωσης.
Ας θυμηθούμε πώς είναι να ακούσουμε την αγαπημένη μας μουσική χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος.
Ας θυμηθούμε πώς είναι να περνάμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας.
Ας αφήσουμε κάτω το κινητό, ας κλείσουμε την τηλεόραση κι ας κάνουμε μια όμορφη συζήτηση, ας δούμε παλιές φωτογραφίες από όμορφες στιγμές που έχουμε ζήσει, ας παίξουμε ένα παιχνίδι με τα παιδιά μας, με τα αδέλφια μας, με τους γονείς μας, με το σύντροφό μας, με τον εαυτό μας.
6) Ευγνωμοσύνη.
Ας δούμε πόσα καλά έχουμε αυτή τη στιγμή στη ζωή μας κι ας νιώσουμε επιτέλους ευγνωμοσύνη για όλα.
Ας πούμε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας.
7) Προσευχή
Ας προσευχηθούμε δυνατά, όλοι μαζί, για να έρθει η ισορροπία παντού.
Μια προσευχή αληθινή, από καρδιάς, μπορεί να αλλάξει τα πάντα.
Ας δούμε λοιπόν τι θέλουμε κι όχι τι φοβόμαστε κι ας προσευχηθούμε γι αυτό.
Αλήθεια πόσα σημαντικά πράγματα που έχουμε ξεχάσει, που κάποιοι από μας ίσως δε γνώρισαν ποτέ, μπορούμε να κάνουμε τώρα;;;
Όσοι δουλεύουμε από τα σπίτια μας ας δούμε κι αυτήν την οπτική καθώς σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Ας εστιάσουμε στο ότι κερδίζουμε χρόνο πολύτιμο αποφεύγοντας τις μετακινήσεις.
Όσοι ακόμη εργάζονται κανονικά ίσως είναι αυτοί που βρίσκονται στην πιο δύσκολη θέση καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν την όλη κατάσταση αλλά κι όλους εμάς που έχουμε βολευτεί στην ασφάλεια του σπιτιού μας και γκρινιάζουμε ή ακόμη και τους επιτιθόμαστε για τον όποιο λόγο μας δημιουργεί ο πανικός μας, χωρίς να σκεφτόμαστε πως κι αυτοί είναι άνθρωποι κι εργάζονται πολύ σκληρά για να έχουμε εμείς τα αυτονόητα. Μιλώ για τους νοσηλευτές, τους γιατρούς, τους υπαλλήλους στα super market, τους διανομείς που μας φέρνουν το καθετί που χρειαζόμαστε, τους υπαλλήλους των εταιρειών security κι όλους μα όλους τους εργαζόμενους. Μιλώ γι αυτούς που φυλάνε τα σύνορα, όσους εργάζονται στα σώματα ασφαλείας, στις υπηρεσίες και στις επιχειρήσεις που πρέπει να λειτουργούν για την εξυπηρέτησή μας....... μακρύς ο κατάλογος αυτών που πρέπει να βρίσκονται εκεί έξω και να τρέχουν για όλους εμάς εδώ μέσα.
Για όλους εσάς θα πω μόνο, δείτε πόσο σημαντικοί είστε και δεχτείτε την ευγνωμοσύνη μας.

Από την άλλη ας σκεφτούμε όσους έχουν κάποια ανάγκη και είναι δυστυχώς πολλοί αυτοί. Ας δούμε με ποιο τρόπο μπορούμε να τους βοηθήσουμε. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που είναι ηλικιωμένοι και είναι μόνοι. Άνθρωποι που δεν κάθονται στις ουρές των super market, όχι γιατί έχουν καλύψει τις ανάγκες τους αλλά γιατί δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ούτε τα αναγκαία. Μητέρες μόνες που δεν έχουν να αγοράσουν ένα κουτί γάλα για το παιδί τους. Δυστυχώς υπάρχουν δίπλα μας τόσοι μα τόσοι άνθρωποι που αν ο καθένας μας προσφέρει το ελάχιστο θα είμαστε όλοι καλά.

Συνοψίζοντας θα ήθελα να πω, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι άσχημο γύρω μας που σαφώς μας επηρεάζει, ας μην αφήσουμε τις συνθήκες που δημιουργούνται να μας πνίξουν.
Ούτε όμως να αδιαφορούμε αν θεωρούμε ότι δεν μπορεί να μας επηρεάσει.
Αντίθετα, ας κοιτάξουμε να βρούμε τρόπους να το αλλάξουμε ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί.
Γιατί κάθε εξωτερική αλλαγή ξεκινά εκ των έσω.

Με αγάπη,
Αγγελική Ζαμπέλη