Και τώρα ας νιώσουμε την ενέργεια της Μαρίας. Το γλυκό γαλάζιο φως μας αγκαλιάζει. Ας αφεθούμε να νιώσουμε τη Μαρία:
«Γλυκά μου παιδιά, καλώς ήλθατε. Σας ευχαριστώ τόσο πολύ που είστε εδώ. Σας ευχαριστώ που ήρθατε. Σας αγαπώ τόσο πολύ. Σήμερα θέλω να σας δείξω λίθους, πέτρες, πέτρες αιχμηρές που είναι ακόμη στην καρδιά σας επάνω, πέτρες που προκαλούν πόνο και βαρύ φορτίο για την καρδιά. Σας μίλησα για τον πιο μεγάλο ίσως, τον πιο μεγάλο λίθο που βαραίνει την καρδιά σας. Σήμερα θα σας μιλήσω και για άλλους. Κάποτε αυτοί είναι μεγαλύτεροι και κάποτε μικρότεροι, άλλες πάλι φορές ίδιοι με το λίθο της ασυγχωρησίας. Ο λίθος της ασυγχωρησίας λοιπόν, είναι αυτός που βαραίνει, μαυρίζει την καρδιά, είναι αυτός που δημιουργεί το πύον. Το πύον το ίδιο, το δηλητήριο, βαραίνει την καρδιά, δηλητηριάζει, την κάνει να κλείνει, να υποφέρει, να είναι πάντα κλειδωμένη. Να θυμάστε πως η καρδιά θέλει να είναι ανοιχτή, πως η καρδιά είναι ένα λουλούδι που δεν μπορεί ποτέ να ζήσει κλειδωμένο κάπου, δεν μπορεί να μένει κλειστό, δεμένο, πατημένο με χίλια δυο άλλα πράγματα.
Γλυκά μου παιδιά δείτε, δείτε στην καρδιά σας, μα πρώτα ελάτε εδώ στη αγκαλιά μου, ελάτε εδώ όπως κάθε μέρα σας το ζητώ. Μείνετε ήσυχοι και αφήστε με να σας αγκαλιάσω. Σας αγαπώ τόσο πολύ. Δείτε λοιπόν τι άλλα, τι άλλα φορτία υπάρχουν εκεί, τι άλλες πέτρες είναι πεταμένες επάνω στην καρδιά και την πληγώνουν, τη φορτώνουν, δεν την αφήνουν ν’ ανοίξει και να λάμψει πραγματικά. Κάποιες από αυτές είναι μαύρες, άσχημες, μα όπως σας είπα πολλές από αυτές λάμπουν σαν διαμάντι όπως ο λίθος της ασυγχωρησίας. Κι εσείς νομίζετε πως είναι το φως της καρδιάς σας αυτό που βλέπετε να λάμπει. Μόνο που κάθε άλλο παρά το φως της καρδιάς είναι, γιατί όπως σας είπα το φως της καρδιάς σας κάνει να νιώθετε γαλήνη, ηρεμία, ευτυχία. Το φως της καρδιάς δεν τρέφει το εγώ, τρέφει την ίδια την καρδιά και όλους όσους ποτίζει.
Δείτε λοιπόν κι έναν άλλο λίθο, τον λίθο της απραξίας. Δείτε τον. Δείτε αν υπάρχει σε εσάς. Όμως αφήστε να το νιώσετε. Μην το σκεφτείτε. Αφεθείτε εδώ στην αγκαλιά μου και δείτε αν υπάρχει ένας μικρός, τόσο μικρός ή ένας άλλος μεγαλύτερος λίθος που γράφει επάνω απραξία. Κοιτάξτε γλυκά μου παιδιά. Πόσες φορές έχετε βάλει στόχους να κάνετε κάτι και τελικά κάθεστε απλά με σταυρωμένα τα χέρια και δεν κάνετε τίποτα; Γιατί όταν λέω απραξία αυτό ακριβώς εννοώ, όταν αποφασίζετε πως θέλετε να κάνετε κάτι, μα δεν ξεκινάτε ποτέ να το κάνετε ή κι αν ξεκινήσετε κάθεστε γρήγορα κάτω και σταματάτε, σταματάτε να κάνετε την κάθε, την όποια κίνηση. Μείνετε εδώ λοιπόν, σας κρατώ στην αγκαλιά μου. Θέλω να νιώσετε την αγάπη μου, να αφήσετε την αγάπη μου να αντηχήσει στην καρδιά σας και να δείτε, να δείτε καλά πόσο υπάρχει αυτός ο λίθος. Κατά πόσο είναι εκεί; Κι αν είναι, πόσο μεγάλος είναι, τί σχήμα έχει, τί χρώμα; Λάμπει ή όχι; Αν λάμπει προσέξτε, προσέξτε μην το μπερδέψετε με το φως της καρδιάς. Μα κι αν δεν λάμπει, πάλι κοιτάξτε τον, δείτε το χρώμα του, δείτε το σχήμα του, δείτε πόσο αιχμηρός είναι, πόσο βαρύς ή ό,τι άλλο μπορείτε να δείτε. Γλυκά μου παιδιά προσέξτε, γιατί κι αυτός ο λίθος μπορεί να κρύβεται καλά, να κρύβεται καλά πίσω από ένα ψεύτικο φως, να γυαλίζει σαν διαμάντι, μα διαμάντι δεν είναι. Προσέξτε καλά μου παιδιά, γλυκά μου παιδιά κι αυτός ο λίθος μπορεί να κρύβεται πίσω από δικαιολογίες, ότι φταίνε όλοι οι άλλοι για το ότι δεν κάνετε αυτό που ορίζει η καρδιά σας.
Και τώρα κοιτάξτε πιο κει, πάλι στην καρδιά σας, μα συνεχίστε να μένετε εδώ, κοντά μου. Αφήστε με να σας κρατώ στην αγκαλιά μου κι ακούστε. Υπάρχει κι άλλος ένας λίθος, ο λίθος της οκνηρότητας. Θα σας πω να δείτε αν έχετε τέτοιον λίθο. Μην σκεφτείτε, μόνο νιώστε, δείτε μέσα σας. Προσέξτε όμως, προσέξτε καλά, γιατί υπάρχει κι άλλος ένας, άλλος ένας εκεί, δίπλα, πολύ κοντά σε αυτόν, ο λίθος της βιασύνης. Γλυκά μου παιδιά, ούτε η οκνηρότητα βοηθά στο να γίνει αυτό που θέλει η καρδιά, ούτε και η βιασύνη. Η οκνηρότητα καταλήγει στο να μη γίνει ποτέ αυτό που θέλει η καρδιά, μα και η βιασύνη είναι ο αντίποδας, είναι αυτό που πηγαίνει στο άλλο άκρο. Η βιασύνη είναι αυτή που σας κάνει ίσως να μην ακούσετε καν τις οδηγίες της καρδιάς. Από αγάπη, από δέος, από ιδιαίτερη προσοχή στο τι, πού και πώς θέλετε να κάνετε κάτι μένετε ακίνητοι ή τρέχετε ακατάπαυστα. Όταν είστε ακίνητοι, όταν οι κινήσεις σας είναι πολύ αργές, ίσως δεν έχουν καμία σημασία, ακόμα κι αν γίνονται, αφού δεν θα γίνουν όπως πρέπει και όταν πρέπει. Αν πάλι τρέχετε, τρέχετε ακατάπαυστα, δείτε. Σταματάτε για να δείτε; Μήπως χάνετε την παύση, εκεί όπου τα πάντα σταματούν για να δείτε, απλά να δείτε πόσο πραγματικά ακολουθείτε το δρόμο της καρδιάς σας; Πόσο στα αλήθεια προχωράτε προς τα εκεί που είναι ο δικός σας στόχος, ο στόχος της καρδιάς;
Κοιτάξτε λοιπόν γλυκά μου παιδιά, πού είναι αυτοί οι λίθοι και τι κάνουν στην καρδιά σας. Τι κρύβεται κάτω απ’ όλα αυτά που σας κάνουν να χάνετε την ευτυχία, να μην τη βρίσκετε πουθενά. Είναι αγκάθια; Κι αν τα αγκάθια τα βγάζετε, γιατί ξαναφυτρώνουν; Και μέχρι να ξαναφυτρώσουν, γιατί πονάτε; Τι είναι όλο αυτό που έχει μείνει μέσα, το δηλητήριο που δηλητηριάζει την καρδιά κι αργά-αργά όλο το σώμα; Ποια είναι αυτά τα βαριά φορτία που πραγματικά πετάτε εσείς οι ίδιοι με δύναμη επάνω στην καρδιά σας και την πληγώνουν;
Κοιτάξτε γλυκά μου παιδιά, μείνετε στην αγκαλιά μου. Αφήστε με, αφήστε με, αφήστε με να σας κρατήσω καλά κι εσείς κοιτάξτε μόνο μέσα στην καρδιά σας. Βγάλτε ό,τι θέλετε, ό,τι θέλετε από αυτά που είδατε. Εγώ θα σας κρατώ το χέρι κάθε φορά, θα σας κρατώ το χέρι κάθε φορά που θα θέλετε να καθαρίζετε, να ξεφορτώνετε, να θεραπεύετε την τρυφερή καρδούλα σας, το πιο πολύτιμο που έχετε, την καρδιά. Μα γλυκά μου παιδιά, εσείς, εσείς θα είστε αυτοί που θα κοιτάξετε με ειλικρίνεια μέσα της και θα δείτε τι πραγματικά υπάρχει. Μείνετε έτσι, εδώ στην αγκαλιά μου. Αφήστε με μόνο να σας κρατώ. Πείτε μου ό,τι θέλετε. Ήλθε η ώρα να σας ακούσω. Και τώρα αφήστε με, αφήστε με να σας αγκαλιάσω πιο πολύ, πιο σφιχτά».
Η Μαρία μας αγκαλιάζει και σκύβοντας κάνει μια κίνηση σαν να φυσά στην καρδιά μας. Ας δεχτούμε αυτή την πνοή αγάπης, απελευθέρωσης στην καρδιά μας.
«Γλυκά μου παιδιά, γλυκύτατα τέκνα βρίσκεστε στο δρόμο, στο δρόμο που η καρδιά σας θα ανοίξει και θα παραμείνει ανοιχτή τόσο και όπως εσείς το θελήσετε. Συνεχίστε, συνεχίστε το δρόμο σας, κάνετε όλα τα βήματα κι αφήστε την καρδιά, αφήστε την πια ελεύθερη. Νιώστε την αγάπη και το φως, νιώστε την αγάπη και το φως σε όλη σας την ύπαρξη».
Αμήν. Αμήν. Αμήν.
Παίρνουμε όλοι μια βαθιά εισπνοή, κινούμε τα χέρια, τα πόδια μας, εισπνέουμε και πάλι βαθιά, νιώθουμε το σώμα μας. Ανοίξτε τα μάτια σας κι ας ευχαριστήσουμε όλοι μαζί.
Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας.
Ένα γλυκό γαλάζιο φως, απαλό, μια ενέργεια τελείως διαφορετική μας αγκαλιάζει.
«Γλυκά μου παιδιά, γλυκύτατά μου τέκνα πόσο πολύ σας ευχαριστώ! Πόσο πολύ σας αγαπώ! Ευχαριστώ που είστε εδώ. Ελάτε τώρα, ελάτε τώρα να δούμε πάλι μαζί κάτι. Να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε. Ελάτε στην αγκαλιά μου, αφήστε με να σας κρατήσω και νοιώστε την αγάπη μου.
Σας είπα λοιπόν, σας παρότρυνα να βγάλετε τ’αγκάθια. Τα αγκάθια αυτά που πληγώνουν την καρδούλα σας, τα αγκάθια αυτά που δεν σας αφήνουν να δείτε τι πραγματικά θα σας έκανε ευτυχισμένους, να θεραπεύσετε τις πληγές. Σας λέω πως είμαι βοηθός σας σε όλο αυτό, να βγει το κάθε αγκαθάκι, όσο μικρό και αν είναι γιατί μικρό ή μεγάλο κάνει το ίδιο κακό. Είμαι βοηθός σας στη θεραπεία όλων αυτών, στη θεραπεία της καρδιάς. Γλυκά μου παιδιά, γλυκύτατα τέκνα, σήμερα πάμε ένα βήμα, ένα βήμα ακόμα. Ας κάνουμε λοιπόν, ένα ακόμα βήμα. Μα μείνετε, μείνετε εδώ στην αγκαλιά μου, σας αγαπώ τόσο πολύ!
Γλυκά μου παιδιά όταν βγάζετε ένα αγκάθι είναι σαν να βλέπετε την πράξη, το γεγονός, αυτό που δημιούργησε το συναίσθημα. Βγάζετε λοιπόν το συναίσθημα του φόβου, του θυμού, του παράπονου όπως σας είπα και πόσα άλλα, πόσα άλλα μπορείτε να βρείτε εκεί πέρα, εκεί μέσα στην καρδιά. Κι αυτό το κάνετε αρκετές φορές με διάφορους τρόπους. Όμως τι γίνεται μετά; Γιατί ενώ νομίζετε πως έχετε απελευθερωθεί από αυτό, γιατί ενώ νομίζετε πως δεν υπάρχει, κάποια στιγμή βλέπετε να ξεφυτρώνει και πάλι. Κάποιες φορές να είναι χειρότερο από πριν. Νοιώθετε λοιπόν να πνίγεστε. Γιατί; Γιατί νομίζετε ότι συμβαίνει αυτό; Και ταλαιπωρείστε, ταλαιπωρείστε, πονάτε, πληγώνετε την τρυφερή καρδούλα σας, και τότε δεν είστε ευτυχισμένοι, και τότε δεν μπορείτε να δείτε καν τι είναι αυτό που θέλετε για να σας κάνει ευτυχισμένους, για να είστε ευτυχισμένοι.
Γλυκά μου παιδιά, γλυκά μου παιδιά όταν ένα αγκάθι βγαίνει, πίσω αφήνει το πύον που έχει δημιουργήσει, το δηλητήριο που μπορεί να έχει αφήσει. Κι εσείς νομίζετε πως θεραπεύσατε την πληγή, βγάλατε το αγκάθι. Μα ναι, το αγκάθι το βγάλατε αλλά την πληγή δεν τη θεραπεύσατε, ίσα ίσα που φροντίσατε να μην πονάει τόσο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας πω τι είναι αυτό το πύον, πώς λέγεται. Το πύον της πληγής, γλυκά μου παιδιά, είναι η ασυγχωρησία. Αν δεν συγχωρήσετε βαθιά, αληθινά, τότε ακόμη και αν έχετε πετάξει το αγκάθι, μαζεύεται κι άλλο πύον, κι άλλο πύον. Και τότε, τότε η πληγή γίνεται μεγαλύτερη, δηλητηριάζετε την καρδιά με το πύον που έχετε αφήσει εκεί, το πύον, το δηλητήριο της ασυγχωρησίας.
Γλυκά μου παιδιά δείτε καλύτερα μέσα σας, καλύτερα και συγχωρήστε αληθινά. Γλυκά μου παιδιά η ασυγχωρησία μόνο κακό μπορεί να σας κάνει μόνο να πνίξει την ευτυχία σας, να δηλητηριάσει την καρδιά αργά, αργά, ύπουλα με τρόπο που δεν το καταλαβαίνετε. Ελάτε λοιπόν να δούμε κάθε πληγή, κάθε σημείο που βγήκε το αγκάθι ή κάθε σημείο που έχει ακόμη αγκάθια. Ας τα βγάλουμε κοιτάζοντάς τα καλά, παρατηρώντας τα καλά, βλέποντας το τι είναι και το πώς έγινε, δείχνοντας κατανόηση, φροντίζοντας να κατανοείτε τον κάθε ένα που και αυτός με τη σειρά του έχει πολλά αγκάθια, αγκάθια που δηλητηριάζουν την καρδιά του. Κατανοήστε, κατανοήστε πως όλα είναι ένα, τα πάντα είναι ένα. Δείτε μέσα σας, δείτε καλά μέσα σας πού υπάρχει το πύον, τι είναι αυτό που δεν συγχωρείτε, τι είναι αυτό που ρίχνει αργά δηλητήριο στην καρδιά σας. Όταν το δείτε κατανοήστε, δείξτε αγάπη, κατανοήστε καλά και προχωρήστε, προχωρήστε απερίσπαστοι έχοντας στο νου σας πως είστε μόνο αγάπη και χρειάζεστε μόνο αγάπη. Καθαρίστε το πύον από κάθε πληγή. Μόνον έτσι θα βιώσετε την αληθινή αγάπη, την αληθινή ευτυχία. Καθίστε εδώ στην αγκαλιά μου, αφήστε με να σας αγκαλιάσω. Μα εσείς κοιτάξτε καλά την κάθε πληγή όπου υπάρχει πύον και γράψτε επάνω της «Συγχώρεση, Αγάπη». Μείνετε στην αγκαλιά μου, κοιτάξτε μία μία όλες τις πληγές. Αν δείτε κάποιο αγκαθάκι βγάλτε το, μα δώστε την προσοχή σας σε αυτό που μένει. Δείτε αν θέλετε να δηλητηριάζεστε ή να νοιώθετε μόνο αγάπη και γράψτε, γράψτε επάνω συγχώρεση, αγάπη. Κοιτάξτε πώς είναι η κάθε πληγή, πόσο βαθιά, πόσο πύον έχει. Γράψτε επάνω «Συγχώρεση, Αγάπη». Έτσι θα απολυμάνετε πραγματικά την κάθε πληγή και τότε θα’ρθει σιγά σιγά η επούλωσή της. Μα μείνετε ακόμη λίγο. Σας αγαπώ τόσο πολύ! Μείνετε εδώ στην αγκαλιά μου και συνεχίστε να κοιτάτε, να προσέχετε, να παρατηρείτε τις πληγές. Συνεχίστε να γράφετε επάνω
«Συγχώρεση, Αγάπη»
«Συγχώρεση, Αγάπη»
«Συγχώρεση, Αγάπη»
Αυτό είναι το φάρμακο, αυτό είναι το αληθινό ίαμα των πληγών της καρδιάς.
«Συγχώρεση, Αγάπη»
Αμήν. Αμήν. Αμήν.
|
«Γλυκά μου παιδιά, καλώς ήρθατε. Θα σας ευχαριστήσω και πάλι που ακούσατε, ακούσατε το κάλεσμα μου και ήρθατε. Σας ευχαριστώ και πάλι γλυκύτατα τέκνα. Σας είπα, χθες σας είπα να δείτε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να βρείτε την ευτυχία. Θα σας πω να κοιτάξετε πολλές φορές ακόμη στην καρδιά σας για να δείτε σίγουρα ποιο είναι αυτό το μυστικό, τι είναι αυτό που αληθινά θέλετε να έχετε για να΄στε ευτυχισμένοι. Το λέω μυστικό γιατί τις πιο πολλές φορές είναι καλά κρυμμένο στην καρδιά και δεν το ξέρετε, δεν το γνωρίζετε. Τις πιο πολλές φορές βλέπετε άλλα, άλλα, μικρά πράγματα και δεν μπορείτε να δείτε το μεγάλο σας μυστικό. Αυτό που είναι κρυμμένο στην καρδιά, μα σκεπασμένο καλά καλά. Το΄χετε εσείς οι ίδιοι σκεπάσει και δεν ξέρετε πού και τι είναι. Έτσι λοιπόν σας ώθησα να μπείτε στο δρόμο για να βρείτε το μυστικό της καρδιάς, να βρείτε αυτό που σίγουρα θα σας κάνει ευτυχισμένους και όχι αυτά που σας δίνουν προσωρινή ευτυχία, προσωρινή χαρά, λίγες στιγμές χαράς ίσως, μα είναι προσωρινό. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είναι το αληθινό. Δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλει η καρδιά σας.
Γλυκύτατα τέκνα σήμερα θα δούμε τι είναι αυτό που εμποδίζει, εμποδίζει να΄ρθει η ευτυχία στη ζωή. Τι είναι αυτό που κρύβει καλά ακόμη και το τι είναι η ευτυχία για τον καθένα, τι θέλει ο καθένας από εσάς να έχει για να΄ναι ευτυχισμένος. Σήμερα, γλυκύτατα τέκνα, σήμερα θα δούμε καλά τι εμποδίζει να΄ρθει στην επιφάνεια το μυστικό και τότε να το αποκτήσετε, να αποκτήσετε όλοι αυτό που θέλετε γιατί στα αλήθεια όταν το βρείτε πραγματικά θα το΄χετε ήδη αποκτήσει.
Ελάτε λοιπόν, ελάτε γλυκά μου παιδιά στην αγκαλιά μου, ελάτε. Αφήστε με να σας αγκαλιάσω έτσι, έτσι γλυκά μου παιδιά. Ακουμπήστε επάνω μου και νοιώστε την αγάπη μου, την απέραντη αγάπη που έχω για όλους σας. Και τώρα, τώρα γλυκά μου παιδιά, κοιτάξτε στην καρδούλα σας και δείτε ποια είναι τα εμπόδια, τι σας εμποδίζει να δείτε καλά μέσα της. Τι σας εμποδίζει να την ακούσετε, τι σας εμποδίζει να είστε ευτυχισμένοι. Μήπως εκεί υπάρχουν αγκάθια; Μήπως υπάρχουν πληγές; Μια πληγή λοιπόν είναι ο φόβος, μια άλλη ο θυμός. Κοιτάξτε για λίγο. Υπάρχει το αγκάθι του φόβου, ή του θυμού, ή μήπως του παράπονου; Κοιτάξτε, κοιτάξτε στην καρδούλα σας μα μείνετε στην αγκαλιά μου. Πόσα αγκάθια υπάρχουν στη γλυκιά, τρυφερή καρδιά σας;
Γλυκά μου παιδιά δείτε αν έχετε το αγκάθι του φόβου. Δείτε τι λέει αυτό το αγκάθι. Τι φοβάστε; Τι χρώμα έχει; Πόσο βαθιά είναι καρφωμένο στην τρυφερή καρδιά σας; Δείτε καλά, δείτε καλά, κοιτάξτε το. Δείτε το χρώμα του, δείτε πόσο βαθιά πηγαίνει μέσα στην καρδιά σας. Δείτε το σχήμα του αγκαθιού. Δείτε ποιος φόβος είναι αυτός, τι αγκάθι είναι αυτό. Δείτε το μα μείνετε στην αγκαλιά μου. Και τώρα αν θέλετε ελάτε να βγάλουμε μαζί ετούτο το αγκάθι, το αγκάθι του φόβου. Αφήστε με να σας πιάσω το χέρι και να τραβήξουμε απαλά το αγκάθι του φόβου. Έτσι γλυκά μου παιδιά, έτσι! Αφήστε να βγει, νοιώστε το αγκάθι, το αγκάθι του φόβου να βγαίνει και αφήστε με να επουλώσω την πληγή, αφήστε με να χαϊδέψω απαλά το σημείο που έχει πληγωθεί.
Και τώρα γλυκά μου παιδιά κοιτάξτε. Υπάρχει κάπου εκεί το αγκάθι του θυμού; Κοιτάξτε καλά. Γιατί αυτά τα αγκάθια ξέρουν καλά να κρύβονται. Όλα τα αγκάθια που μπαίνουν στην καρδιά ξέρουν καλά να κρύβονται. Τώρα αφού το βρήκατε, όσοι από εσάς το βρήκατε, κοιτάξτε το προσεκτικά. Δείτε, δείτε το σχήμα του, το χρώμα του, δείτε την ποιότητά του. Τι αγκάθι είναι αυτό; Τι είδους αγκάθι είναι αυτό; Πόσο βαθιά έχει πληγώσει την καρδιά σας; Πόσο βαθιά την έχει τρυπήσει κυριολεκτικά; Κοιτάξτε καλά το αγκάθι του θυμού. Παρατηρήστε το. Σας πληγώνει βαθιά. Δείτε το σχήμα του. Μπορεί να υπάρχουν πολλά αγκαθάκια πάνω σ΄αυτό και στα πολλά αυτά να υπάρχουν άλλα, κι άλλα. Δείτε όλες τις διακλαδώσεις που μπορεί να έχει. Μα αναπνεύστε λίγο βαθιά γλυκά μου παιδιά και μείνετε εδώ στην αγκαλιά μου, μη φύγετε λεπτό! Σας αγαπώ τόσο πολύ! Δείτε καλά το αγκάθι του θυμού γλυκά μου παιδιά και ελάτε να το βγάλουμε. Αφήστε με να σας πιάσω το χέρι, να σας βοηθήσω. Ας το τραβήξουμε απαλά. Μη θελήσετε να το κρατήσετε άλλο. Πονάει, όλα τα αγκάθια σας κάνουν να πονάτε, όλα τα αγκάθια προκαλούν πόνο. Βγάλτε το αγαπημένα μου παιδιά. Τραβήξτε το μόνοι σας ή μαζί μου. Αποφασίστε να το βγάλετε. Και τώρα εσείς αναπνεύστε βαθιά και εγώ θα επουλώσω την πληγή, τη μικρή ή τη μεγάλη πληγή που έχει κάνει το αγκάθι του θυμού σε καθέναν από εσάς.
Και τώρα, τώρα γλυκά μου παιδιά ελάτε να δούμε, ελάτε να δούμε αν έχετε το αγκάθι που λέει επάνω παράπονο. Ό,τι παράπονο κι αν είναι αυτό, είναι ένα αγκάθι, ένα αγκάθι που σας κατατρώει. Κοιτάξτε γλυκά μου παιδιά, κοιτάξτε πώς είναι αυτό το αγκάθι, τι χρώμα έχει, πόσο βαθιά σας πληγώνει. Κοιτάξτε το καλά, προσεκτικά, πόσο πολύ θέλετε να είναι εκεί; Πόσο πολύ; Και να σας πονά; Πόσο βαθιά έχει πάει; Για κοιτάξτε καλά. Πόσο βαθιά; Ελάτε, ελάτε, ελάτε να βγάλουμε και τούτο το αγκάθι, το αγκάθι που λέγεται παράπονο. Μείνετε εδώ στην αγκαλιά μου, μη φύγετε λεπτό και αφήστε με να σας βοηθήσω, να σας βοηθήσω να βγάλουμε και τούτο το αγκάθι. Βλέπετε, βλέπετε πώς είναι, πόσο πολύ σας πληγώνει; Βλέπετε; Πόσο βαθιά έχει πάει και τι, τι μεγάλο κακό έχει κάνει στην καρδούλα σας, στην τρυφερή γεμάτη φως καρδούλα σας; Ελάτε να το βγάλουμε και αυτό σιγά σιγά. Και τώρα αφήστε με να επουλώσω και αυτή την πληγή.
Καθίστε εδώ στην αγκαλιά μου και αφήστε με να γιατρέψω τις πληγές με την αγάπη μου. Τώρα παιδιά μου κάνατε ένα μεγάλο βήμα για να απελευθερώσετε την καρδούλα σας και να θεραπεύσετε την καρδιά σας. Μείνετε λίγο εδώ στην αγκαλιά μου, σας αγαπώ τόσο πολύ, σας ευχαριστώ τόσο πολύ και να θυμάστε, η αγκαλιά μου είναι πάντα ανοιχτή, πάντα ανοιχτή για όλους σας!
Αμήν. Αμήν. Αμήν.
«Γλυκά μου παιδιά, καλώς ήρθατε και πάλι. Σας ευχαριστώ τόσο που είστε κοντά μου, που είστε και πάλι εδώ, που ακούσατε το κάλεσμά μου. Γλυκά μου παιδιά σας αγαπώ τόσο πολύ.
Σήμερα θέλω να σας δείξω την καρδιά. Θέλω να σας βοηθήσω να καταλάβετε τη δύναμη που έχει η καρδιά, την ομορφιά που έχει η καρδιά. Γλυκά μου παιδιά κοιτάξτε, κοιτάξτε προς το μέρος μου. Είμαι εδώ, είμαι εδώ μπροστά σε όλους, όπου και αν βρίσκεστε, όπου και αν είστε. Δώστε μου το χέρι σας και αφήστε με να σας τραβήξω κοντά μου. Αφήστε με να σας αγκαλιάσω. Και τώρα ακουμπήστε το κεφάλι σας και νιώστε την καρδιά μου. Κοιτάξτε στην καρδιά μου, νιώστε, δείτε την αγάπη μου, την αγάπη μου για εσάς. Μείνετε έτσι, κοντά μου, στην αγκαλιά μου, και δείτε πόσο αληθινά σας αγαπώ, πόσο βαθειά σας αγαπώ. Έναν, έναν τον καθένα χωριστά και όλους μαζί. Δείτε μέσα στην καρδιά μου την απέραντη αγάπη μου, νιώστε την αγάπη μου.
Και τώρα όπως είστε ακούστε τη δική σας καρδιά, δείτε μέσα στη δική σας καρδιά, ρωτήστε τη και μετά ακούστε τη. Δείτε τι σας λείπει, τι είναι αυτό που θα σας κάνει ευτυχισμένους. Κοιτάξτε βαθειά, βαθειά στην καρδιά σας και νοιώστε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να΄στε αληθινά ευτυχισμένοι. Όσο κοιτάτε, όσο πιο βαθειά κοιτάτε μέσα σας, πιο ειλικρινά, τόσο πιο κοντά μου έρχεστε, τόσο πιο πολύ σας σφίγγω στην αγκαλιά μου και σας τυλίγω με την αγάπη μου. Δείτε λοιπόν, ανακαλύψτε σήμερα τι είναι αυτό που θα σας κάνει αληθινά ευτυχισμένους.»
Νοιώστε το γλυκό φως της Μαρίας να μας τυλίγει ολοένα και περισσότερο. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να χαθεί κυριολεκτικά μέσα στη ζεστή αγκαλιά της.
«Μην αφήσετε τις σκέψεις να σας πνίξουν γλυκά μου παιδιά. Μείνετε εδώ στην αγκαλιά μου και νοιώστε τι σας λείπει αληθινά για να΄ρθει η ευτυχία στη ζωή σας. Και τώρα, τώρα σηκώστε το κεφάλι σας, νιώστε το χάδι μου, την παρηγοριά μου, σταθείτε εκεί, απέναντί μου και κοιτάξτε και πάλι μέσα στην καρδιά μου και πάρτε αυτό.»
Δείτε τη Μαρία να κρατά ένα λουλούδι και να το δίνει, να το δίνει στον καθένα από εμάς, σε όποιον ζητά, σε όποιον θέλει.
«Αυτό, αυτό που θα σας δώσω, αυτό το λουλούδι περιέχει την ευτυχία του καθενός. Περιέχει αυτό που νομίζετε πως σας λείπει, αυτό που θεωρείτε πως θα σας κάνει ευτυχισμένους. Πριν λοιπόν, πριν πάρετε το λουλούδι που σας δίνω ή ακόμη και αν το πήρατε, δείτε τι είναι αυτό που θα σας κάνει αληθινά ευτυχισμένους. Τι είναι αυτό που λείπει απ΄τη ζωή σας για να΄χετε την αληθινή ευτυχία. Πάρτε λοιπόν ετούτο το λουλούδι και μάθετε πως τώρα πια παίρνοντας το κρατάτε εσείς, στα δικά σας χέρια την ευτυχία σας. Εσείς θα αποφασίσετε πού θέλετε να κρατήσετε, πού θέλετε να έχετε ετούτο το λουλούδι. Εσείς θα αποφασίσετε πότε θέλετε να ανοίξει. Γλυκά μου παιδιά, εγώ σήμερα δίνω σε όλους αυτό που ζητήσατε. Αν νιώσατε πως κάνατε λάθος κρατήστε και πάλι το λουλούδι που σας έδωσα στα χέρια σας και δείτε αυτό που θέλετε στα αλήθεια. Μα αυτές τις μέρες κοιτάξτε καλά στην καρδιά σας και δείτε τι πραγματικά σας λείπει για να΄στε ευτυχισμένοι. Θυμηθείτε πως το λουλούδι περιέχει την ευτυχία σας, είναι δικό σας, όπως εσείς το ζητάτε, όπως εσείς το ζητήσατε. Κρατήστε την ευτυχία στα χέρια σας και πορευτείτε στο δρόμο της αγάπης.»
Αμήν. Αμήν. Αμήν.
Παίρνουμε μια βαθειά εισπνοή και ευχαριστούμε μέσα απ΄την καρδιά μας.
Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε.
|